My first 6 weeks in Kos
De ene dag voelt het alsof ik al maanden op Kos woon en de andere dag alsof ik vorige week pas toegekomen ben. Ik heb al zoveel gezien en gedaan op dit eiland en kan tegelijk niet wachten om te ontdekken wat ik nog allemaal zal beleven. De eerste weken van mijn tweede seizoen als reisbegeleidster zitten erop en dit is hoe het er al aan toe ging.
English: Some days I feel like I have been living in Kos for months and other days it's like I just arrived here about a week ago. I already did so much and saw so many things and can't wait to discover even more. The first weeks of my second season as a service rep were already amazing and this is how it all went.
Het is mijn eerste keer in Griekenland en ik was toch wel wat nerveus voor ik naar hier vertrok. Één van mijn collega's die ik nog kende van mijn opleiding vorig jaar zat dolenthousiast naast mij op het vliegtuig terwijl we over de Griekse eilanden vlogen. Zij heeft hier vorige zomer gewerkt en terwijl ze steeds meer verhalen over die voorbije zomer vertelde, werd ik steeds ongeduldiger om te ontdekken waarover ze het had. Misschien was het haar enthousiasme dat ervoor zorgde dat ik mij hier zo snel thuis voelde, samen met de grenzeloze gastvrijheid van de Grieken. Ik had mij voorbereid op een (emotionele) aanpassingsperiode en eenzame momenten tijdens het vinden van mijn ritme de eerste dagen en weken. Niet dat ik de voorbije weken constant op een roze wolkje zweefde, er zijn al enkele intense en triestige momenten geweest zowel op persoonlijk gebied als op vlak van werk, maar niet zo hevig als het vorige seizoen. Zowel in Sorrento als in Tenerife heeft het enige tijd gekost om mij er echt goed te voelen, ondanks de schoonheid van de Napolitaanse Riviera en de surfable waves in Playa de las Americas. Maar de Griekse saganaki (heerlijk voorgerecht met kaas in een krokante korst, vegan eten zit er hier helaas meestal niet in), tzatziki en geweldige collega's hebben elke mogelijke leegte meteen gevuld. Niet alleen de nieuwe manier van werken, de werkomgeving en vreemde taal, maar ook telkens weer een nieuw team horen bij de uitdagingen van deze job. En nog meer dan bij vele andere jobs zijn mijn collega's voor mij echt cruciaal voor het verloop van het seizoen, het is een beetje mijn familie weg van thuis.
It's my first time in Greece and I've been quite nervous to start this new adventure. My one the colleagues that I knew from last year during our training together sat next to me on the plane and was happy as a child while she told me her stories about last summer when she worked in Kos as well. As the Greek islands passed underneath us, I was getting more and more curious to see what she was talking about. Maybe it was her enthousiasm that made me feel at home here so easily, together with the endless hospitality of the Greek people. I already prepared myself for an (emotional) period of getting used to everything and the lonely moments while searching my own rythym during the first days and weeks. Not that I have been living on cloud nine constantly, there were already some tough and sad moments both on a personal level as on professional level but never as long lasting and intense as last season. Both in Sorrento as in Tenerife it took me quite some time to start feeling good in these new places, even tho the area of the Neapolitan Riviera is truly breathtaking and Tenerife gave me the chance to finally -try to- surf again. But the Greek saganaki (delicious baked cheese in a crispy crust, following a vegan diet is nearly impossible here for me), tzatziki and amazing colleagues filled every possible emptiness in an instant. Not only the new way of working, new surroundings and unknown language but a whole new team every time again are part of the challenges of this job. And even more than with other jobs, to me my colleagues are so crucial to how I will experience every season, it's like your family away from home.
Ondanks de drukte die er tijdens de eerste werkweken heerste, ben ik er toch in geslaag om al een heleboel gezellige bars en heerlijke restaurants te ontdekken, de openlucht cinema te bezoeken, ik heb gedanst tot in de vroege uurtjes, de mooiste zonsondergangen gezien, bijna elke (straat)kat die ik hier zie mee naar huis willen nemen en volop genoten van het strand op het einde van mijn straat. Ik heb Bodrum in Turkije bezocht, gedanst op de Griekse avond en heb op de krater van een slapende vulkaan gewandeld op het eiland van Nissyros. Alles gaat zo naturel en spontaan en sommige collega's zijn ondertussen echt al goede vrienden geworden. Doordat team Kos behoorlijk groot is, is er altijd wel iemand anders ook vrij op jouw vrije dagen en andere momenten kan ik er ook gewoon van genieten om even alleen te zijn, mijn appartementje op orde te krijgen en heel sporadisch eens aan deze blog te werken. Het heeft mij deze keer veel tijd gekost om te schrijven omdat ik het moeilijk vind om zoveel intense indrukken in woorden om te zetten en omdat ik ook gewoonweg heel erg bezig was. Dus heb ik enkele momentjes afgebakend for me, myself, een lekkere frappe en mijn blog.
Despite the craziness of the first weeks at work I still managed to find some time to discover cozy bars and delicious restaurants, I visited the open air cinema, danced until the sun came up, saw the most magical sunsets, felt the urge to take nearly every (stray) cat with me and I fully enjoyed the beach at the end of my road. I visited Bodrum in Turkey, danced on the Greek night and walked on the crater of a sleeping volcano on the island of Nissyros. Everything happens so spontaneously and naturally and some colleagues already became such a good friends. Team Kos is quite big so there's always someone else off where you have a free day and I can also really enjoy spending time on my own as well, cleaning my apartment, doing my laundry and every now and then working on my blog. This time it took me some more time to write as I was having a hard time to put al these intense impressions into words and also because I was just very busy. So I decide to reserve some time for me, myself, a delicious frappe and my blog.
Het leuke is dat ik mij deze keer echt deel voel van een community van reisbegeleiders/reps in plaats van iemand die "aan het echte leven wilt ontsnappen", iets wat ik al zoveel gehoord had van zowel vrienden als familie. Mede dankzij social media (meer bepaald een zalige Facebookgroep van (ex)reps) besef ik hoe groot de groep mensen is die liever wat minder geld verdient maar voor de rijkdom van ervaringen kiest. Mensen die weten dat dit niet zomaar een job is maar een hele levensstijl die moeilijk te begrijpen is als je er zelf geen deel van uitmaakt. En dat gevoel van erkenning krijg ik op deze bestemming voor het eerst ook van de locals. Doordat Kos een echte zomerbestemmming is en er hier in de winter bitter weinig te beleven valt, kiezen vele Grieken ervoor om tijdens de wintermaanden ergens anders te gaan werken, vaak op het vasteland van Griekenland. Misschien is het daarom dat ze zo goed meevoelen met het telkens opnieuw afscheid nemen en kennis maken met nieuwe plaatsen en mensen. Dat is in elk geval hoe ik het ervaar. (Geen schaamte tegenover iedereen die geld op de eerste plaats wilt of moet zetten trouwens!)
One of the uplifting things is that this time I really feel part of a whole community of service/holiday reps instead of "someone who wants to escape the real life", something I already heard a couple of time both from friends and family. Partly thanks to social media (and more specific thanks to an amazing Facebook group of (ex) reps) I realise how many people there are who choose to earn less money but opt for the riches of experiences. People who understand that this is not just a job but a whole lifestyle that's hard to comprehend when you are not part of it. And this is the first time I get this feeling of comprehend also from the locals. Kos is a summer destination which means there's not that much to do in winter, so many leave the island and go working on the mainland of abroad. Maybe that's why they are more capable of understanding the amount of goodbyes we experience and all the times we have to connect again with new people and new areas. At least that's how I feel about it. (Btw no shaming for anyone who wants or has to choose money before anything else jobwise!)
Niet alleen de hartelijke en oprechte Grieken maar ook de Griekse keuken betoverd mij elke dag weer een beetje meer. Waar ik enkele weken geleden bij Grieks eten enkel kon denken aan de niet zo spannende kant en klaar schoteljes met gevulde wijnbladeren en yoghurtsaus uit de supermarkt, staat deze keuken nu ergens bovenaan op de lijst van mijn favoriete wereldkeukens. De verse producten, relatief grote keuze aan vegetarisch opties, de eindeloze variatie van mezeschotels, fluffly pita broodjes, lekkere wijn en verassende combinaties (ouzohoning! Gegrilde kaas met zoete tomatenconfituur!) maken mij zo blij! Ik begin spontaan te kwijlen als ik eraan denk.
No only the warm and sincere Greek but also their cuisine enchant me every day a bit more. A few weeks ago the only thing that came to mind when thinking about Greek food were the not that exiting take away boxes with stuffed vine leaves and yoghurt dressing from the supermarket. These days Greek food is for sure somewhere up high my list of favorite world cuisines! The fresh ingredients, quite big choice of vegetarian options, endless meze variations, fluffy pita breads, tasty wines and suprising combinations (ouzohoney! Grilled cheese with sweet tomato jam!), they all make me so happy. I start to drool spontaneously when I think about it.
Ik heb nog een hele bucketlist te gaan met wat ik verder op Kos wil doen en bezoeken dus verveling zit er zeker nog niet in. Kitesurfen, paragliding, duiken, op excursies gaan, kamperen en veel meer ideeën staan te wachten om werkelijkheid te worden. De rush van de eerste weken is nu wat aan het afvlakken en ik ben stilaan meer mij ritme aan het vinden waardoor ik van alles dieper kan genieten, maar ook meer naar mijn lichaam kan luisteren en rustmomenten kan inplannen wanneer nodig. Tussen de hotelbezoeken, informatiebijeenkomsten en luchthavendiensten door geniet ik elke keer van de mooie uitzichten langs mijn fietsroute terwijl ik ook wat aan mijn kleurtje kan werken en ervoor zorg dat mijn uniform niet teveel begint te spannen van al dat hoteleten. Ik ben al goed gewoon aan het geloei en gekraai van de vele dieren in de weides rondom mijn appartement en schrik er niet meer van wanneer ik 's nachts tientallen kikkertjes probeer te ontwijken wanneer ik naar huis fiets. De temperaturen stijgen elke dag een beetje meer en de zon schijnt elke dag een beetje langer. Het plezier van deze job blijft groeien, evenals het verlangen naar meer. Laat de zomer maar komen!
My bucket list for Kos is still a long one so I won't be bored any time soon. Kitesurfing, paragliding, diving, going on excursions, camping and many more ideas are waiting to become reality. The rush of the first weeks has got better and slowly I find my own rythym back so I can enjoy everything in a more mindful way, but it also makes me able to listen to my body and plan break whenever I need them. In between my hotel visits, the infomeetings and my airport duties I enjoy the beautiful landscapes I cross during my bicycle route while working on my tan and preventing my uniform to get to thight from all the hotelfood. I already got used to the mooing and crowing from the fields around my apartment and I don't get suprised anymore when I have to evade tens of little frogs when I cycle home at night. The temperatures rise every day a little higher, the sun shines every day a little longer. The pleasure this job gives me keeps on growing and I can't wait for more. I am ready for summer!
Yammas! 🥂
