3 okt. 20198 minuten om te lezen

Thank you Thomas Cook

Op een heel pijnlijke en abrupte manier is mijn vehaal als reisbegeleidster bij Thomas Cook ten einde gekomen. Na anderhalf jaar reizen en beleven en groeien tussen de meest fantastische mensen zit dit hoofdstuk erop. Naar aanleiding hiervan zou ik alvast graag willen vragen dat iedereen ophoudt met ons te vragen of we al zijn gaan solliciteren bij een andere reisorganisatie, om ons op het hart te drukken dat elk einde ook een nieuw begin is en dat we wel snel iets anders zullen vinden. Over die ene deur die dichtgaat en de andere die hierdoor geopend wordt moeten jullie ook niet beginnen. Het is allemaal goed bedoeld advies en wij weten ook wel dat dit niet het einde van ons zijn is, meer zelfs, ik weet dat ik goed genoeg ben om gelijk welke andere uitdaging aan te kunnen, maar geef ons op zijn minst tijd om te rouwen. Want wat wij verliezen is niet zomaar een job. Het is onze levensstijl en onze gekozen familie die wij zien verdwijnen. Een levensstijl en familie waarvan ik zo blij ben dat ik ze mee heb mogen maken! English: In a very painful and abrupt way my story as a service rep for Thomas Cook came to an end. After a year and a half of traveling and experience and growth while being surrounded by the most amazing people this chapter is finished. Following this I want to start by asking everyone to please stop asking us if we already have new job interviews planned with other touroperators, tell us that every ending is a new beginning and that we will find something else in no time. Don't start about that one door that's closed now and another one that will open now. I know you say it out of love but we are aware that this is not the end of our being, even better, I know that I am good enough to face every other challenge, but please give us some time to mourn. Because what we lose is not just a job. We also see our lifestyle and our chosen family going away with what happend. A lifestyle and a family for which I am so grateful for to have been part of!

Kos 2019

In het buitenland werken als rep is niet te vergelijken met een "9 to 5" werkweek waar je elke avond weer in je vertrouwde plekje terecht komt. Er is niets mis met deze levensstijlen, helemaal niet, maar ik voel mij veel gelukkiger wanneer ik kan werken onder de buitenlandse zon op steeds een nieuwe plek. Ik ga niet gaan preken over hoe hard en veel wij werken, de verantwoordelijkheden die wij hebben of over hoe laag onze lonen zijn en dat wij desondanks toch telkens klaarstaan met een smile omdat we van onze job houden. Maar dat het een job is vol uitdagingen en emotie, dat vind ik wel belangrijk om te vermelden. Niet alleen op de werkvloer, waar elke dag weer helemaal anders is en wij vaak (onterecht) met de vinger gewezen worden over vanalles en nog wat, maar ook daarnaast, waar je je op je nieuwe bestemming in het buitenland, ver weg van alles wat bekend is, een weg moet banen tussen een vreemde taal, andere cultuur, eenzaamheid en confrontaties met jezelf. Mijn job als reisbegeleidster/rep heeft mij meer geleerd dan dat welke school, boek of andere job mij ooit had kunnen leren en het heeft mij gemaakt tot wie ik vandaag ben. Mijn Thomas Cook familie groeide op elke nieuwe bestemming weer een beetje en zal nog een hele lange tijd belangrijk zijn voor mij. Het zijn de "vreemden" waarmee je het seizoen start, waaraan je je ware zelf kan tonen zonder beoordeeld te worden omdat ze jouw verleden niet kennen, jouw karakter niet kennen en je gewoon zien doen en zeggen wat jij op dat moment als jouw waarheid ziet, de vreemden waaraan je jouw zwakheden getoond hebt en die je daarna nog steeds als dezelfde persoon zien. De vreemden waarmee je gedanst, gedronken, gefeest, gewerkt, gelachen en geweent hebt. De vreemden waaraan je je geërgerd hebt, maar die nu een plaats in je hart hebben omdat je hen hebt leren kennen en hen hebt gezien op momenten dat ze hun muren even neerlieten. Op zwakke momenten, onzekere momenten. To work abroad as a rep is in no way the same as a 9 to 5 work week where you come back home every day to your good old familiar house. There is nothing wrong with this way of living at all but I just feel happier when I can work under the warm sun, always in a new place. I'm not going to start about how hard and how many hours we work, about the many responsibilities we have or about our low income and that despite this we keep on working with a smile because we love our job. But I do want to talk about how challenging and emotional this job can be. Not only while working, where no day is the same and where we are often (wrongfully) pointed with the finger by guests, but also after work, when you have to find your way in a new culture, unknown language, loneliness and confrontations with yourself, every new destination again and again, far from everything that's familiar. My job as a rep taught me more than any school, book or other job could have taught me and it made me who I am today. My Thomas Cook family grew larger in every destination I worked in and they will stay in my heart for a very long time. It's the "strangers" with who you started the season to who you can show your true self because they don't know your past or your character but only see you by how you act and what you say in the moment because that's what you believe in at that time in your life. The strangers to who you showed your weaknesses and who still saw you as that same person. The strangers with who you danced, drank, worked, partied, laught and cried. The strangers who worked on your nerves at first but have a place in your heart now because you saw them on moments when they've let down their walls. On weak moments, on uncertain moments.

Training academy Faro 2018

Als je maanden zo dicht bij elkaar woont en werkt is het onmogelijk om je façade constant op te houden en de liefde en steun die je collega's je geven op zo'n momenten wanneer je je beschadigde delen laat zien, maken deel uit van wat ik zo zal missen aan deze job. Stralen in je ware kleuren maar ook groeien door samen te werken, te leren van elkaar en elkaars ervaringen. Ik heb mijzelf weer graag leren zien, mijn talenten ontdekt en gevoeld hoe sterk ik ben. De meest onvergetelijke momenten van mijn leven hebben zonder twijfel plaatsgevonden tijdens het afgelopen jaar en een half op de drie verschillende bestemmingen waar ik gewerkt heb als rep. Ik kan amper omschrijven wat het hebben van een "repfamily" voor mij betekent maar ik ben dankbaar dat ik er een deel van ben. Het einde van een werkseizoen is altijd pijnlijk omwille van alle bovenstaande redenen en zoveel meer, maar het besef dat ik deze prachtige mensen niet meer vanzelfsprekend zal zien op een volgende bestemming, maakt het extra gevoelig. When you've worked and lived together for months so closely it becomes impossible to keep up your facade all the time and the love and support you receive from your colleagues on moments like this when you show your damaged parts, are part of what I will miss so much about this job. Shining in your true colours but also growing by working together and learning from each other and each others experiences. I learned to love myself again, discovered my talents and felt how strong I am. Without any doubt I lived the most unforgettable moments of my live during the past year and a half while repping on the three different destinations I worked in. I can barely describe what it means to me to have a "repfamily" but I am grateful I am a part of it. The end of a season is always painful because of these reasons and so much more, but to know I probably won't see any of these wonderful humans in my next destination makes it extra sensitive.

Sorrento 2018

Binnen drie weken zat het seizoen in Kos er voor mij officieel op en als je weet dat het einde van het seizoen eraan zit te komen, heb je tijd om afscheid te nemen van alles en iedereen, nog snel de plekken te gaan bezoeken waar je nog niet geweest was of excursies gaan doen waar je eerder nog geen tijd voor had. Maar er is geen manier om jezelf voor te bereiden wanneer je op drie dagen tijd je job en levensstijl verliest, zonder enig vooruitzicht dat je binnenkort weer naar de volgende plek kan gaan waar je hoogstwaarschijnlijk wel enkele oud-collega's terug zal zien. Gedurende de 9 zware dagen vanaf het nieuws over het faillissement tot aan mijn vertrek terug naar België heb ik elk vrij moment geïnvesteerd in samen zijn met mijn collega's om samen ons onbegrip, tranen en mooie herinneringen te delen. Het is koud en pijnlijk, het voelt aan als een gebroken hart. Een deel van mijzelf dat voorgoed afgeknipt wordt. Net zoals jij na je stukgelopen reactie niet wilt horen dat er nog vissen in de zee zijn, wil ik mijn deuren nog even dichthouden tot ik zelf klaar ben om weer een nieuwe te openen. In about three weeks my season in Kos was supposed to end anyway but when you know the end is coming you still have time to say goodbye to everyone, visit the places you still wanted to visit or go on the excursions you didn't had time for during the high season. But there's no way to prepare yourself when you lose your job and lifestyle in only three days, withou any outlook of leaving to the next destination soon where you would probably see some of your colleagues again. During the 9 dark days between the nexs of the bankruptcy and my flight back to Belgium I spend every free moment to be together with my colleagues to share our incomprehension, tears and beautiful memories. It's cold and painful, it feels like a heartbreak. A part of me that's cut off for good. Just like you don't want to hear that there are plenty of fish in the sea after your broken relationship, I want to keep my doors closed until I feel ready to open one again.

Kos 2019

Dankjewel voor deze geweldige periode, Thomas Cook. Niet het "top"management die met de bonussen zijn gaan lopen, maar iedereen daaronder, die met hart en ziel leefde voor TC. Dankjewel om mij te leren wat het betekent om mijzelf en mijn hart in iets te leggen. En zij die wel al zo ver zijn: veel succes bij het bewandelen van jullie nieuwe pad en ik hoop dat onze paden ooit nog eens kruisen! Thank you for these amazing times Thomas Cook. Not the "top"management that ran off with the bonuses, but everyone under them who lived with heart and soul for TC. Thank you to teach me what it means to put myself and my heart into it. And to all those who are ready to open a new door again: I wish you all the best on your new path and I hope ours may cross again!